Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi vesellem) şöyle buyurur:
“Müminlerden biri karısı ile cinsî münasebette bulunmak istediği zaman: ‘Bismillah, Allah’ım! Bizi şeytandan, şeytanı da bize vereceğin çocuktan uzaklaştır.’ şeklinde dua eder ve sonra onlara bu münasebet sebebiyle bir çocuk verilirse, şeytan o çocuğa ebediyen zarar veremez.” (İbn Mace, Nikah, 16)
Allah’ın Resulünün aynı konudaki bir diğer hadislerinde “Şeytan o çocuğa ebediyen zarar veremez” cümlesi yerine, “Allah o çocuğa şeytanı saldırtmaz” cümlesi geçmektedir. (İbn Mâce, Nkâh 27, hadis no: 1919; az farklı bir rivâyet için bk. Aynî 2/266)
İslâm bilginleri, yukarıdaki hadiste açıklanan şekliyle dua ederek Allah’a sığınan kişinin hem kendisinin hem de doğacak çocuğun şeytana karşı korunacağını beyan ederek, şu açıklamayı yapıyorlar:
a. Allah’ın Resulünün açıkladığı üzere “İnsanoğluna şeytanın vesvesesi olduğu gibi meleğin de ilhamı vardır.” Bu sebeple “kalpte hissedilen hayır melekten, şer de şeytandandır.” (Tirmizî, Tefsîru’l-Kur’ân, hadis no: 2991)
Kişi cinsî münasebette bulunduğu zaman ona refakat eden ve sözleri -davranışları-işlerini tescil eden melekler ondan ayrılırlar. (bk. Feyzül-Kadîr, 3/126, no: 2911)
Kişinin kendisine özgü şeytanı ise daha çok tesir etme imkânını bulur. Ancak öğretilen şekliyle dua eden kişiye şeytanı vesvese veremez.
b. Her bir kişiye, onu saptırmakla görevli bir şeytan yoldaş kılındığı gibi, doğacak çocuğa da büluğ çağında bir şeytan yoldaş kılınacaktır. (Müslim, Hadis no: 1805)
Şeytanın veya diğer şeytanların çocuğa zarar veremeyeceği, Allah’ın Resulü tarafından açıklanmışsa da nasıl ve ne ölçüde zarar veremeyeceği açıklanmamıştır. Ancak İslâm bilginleri şöylece yorumlar yapmaktadırlar:
Şeytan, besmelesiz ve duasız çocuğa zarar verdiği ölçüde bir zararı bu çocuğa zarar veremez.
Şeytan, imandan saptırıp materyalizme düşüremez.
Şeytan, onu büyük günahlara sokmaz.
Şeytan, dualı çocuğun bedenine zarar veremez.
Şeytan, işlediği günahlardan ötürü tövbesine engel olamaz.
Şeytan, bu çocuk üzerinde sürekli bir hâkimiyet kuramaz. (Feyzül-Kadîr, 5/307, Aynî; Umdetü’l-Kari, 2/266)
Kesinlik ifade etmese de bu yorumların her birini Allah’ın Resulünün hadisine bir açıklama olarak değerlendirmek de bir sakınca yoktur.
Selam ve dua ile…
Bir yanıt bırakın